Reflectieverslag Internationale Studiereis Zweden.

Op 12 nov jl vertrok  het cohort 2017-2019 Gouda van de master leren en innoveren naar Stockholm om daar meer te leren over eigenaarschap. In dit verslag wil ik als lid van de commissie overview, graag reflecteren op een aantal eigenaardigheden.

Dus op maandagochtend verzamelde de groep zich in alle vroegte op Schiphol. Twee deelnemers die naast de luchthaven hadden overnacht, kwamen als laatsten aan. Omdat het eten duur is in Zweden en het budget beperkt, hadden zij zich nog even extra tegoed gedaan aan het ontbijt.

Een laatste selfie met vrolijk zwaaiende reizigers werd nog even naar onze achterblijver geappt, daarmee nog wat extra zout in de wond strooiend vanwege het feit dat hij verplicht werd bij zijn gezin te blijven. Gelukkig mocht hij als troostprijs, later die week naar Friesland afreizen.

De vliegreis duurde korter dan gepland en tot onze grote verrassing kregen we ook nog eten aan boord. Omdat onze reisagent dit bij de boeking niet had aangevinkt, stopten sommigen de boterhammen snel in de tas voor het geval de stewardessen deze weer terug kwamen halen.

Maar goed, we kwamen veilig aan op het vliegveld van Stockholm, waar onze tijdswinst snel teniet werd gedaan omdat de hele groep persé vier keer door de draaideur wilde. Met een mooie bus werden we naar het parkeerterrein gereden waar twee  Mercedes bussen op ons stonden te wachten. Het handboek groepsdynamica kwam tot leven toen bepaald moest worden wie welke plek in de bus kreeg. Uit voorzorg waren de zijruiten gelukkig geblindeerd.

Onze Villa Kakelbont in Nacka strand was nog zo’n mooie verrassing. Vooral onze zeerovers waren laaiend enthousiast, de een wat meer dan de ander,  over de locatie omdat die vanwege alle bootjes zo op hun thuishaven leek. En dat terwijl deze bestemming vooraf nog wel voor zoveel onrust had gezorgd. Deze verwarring was ontstaan omdat Nacka in het dialect naakt betekent.  Het heeft een van de twee bijna zijn baan gekost.

Die middag meteen de stad in, waar we een van onze privé chauffeurs extra rondjes hebben laten rijden op zoek naar een parkeerplaats in een poging hem van zijn nicotineverslaving af te helpen. De twee projectleiders hadden al een fortuin betaald, toen bleek dat we illegale parkeerplaatsen hadden. Het groepsgevoel was compleet weg, toen iedereen uiteen stoof op zoek naar Pippi Langkouspoppen en kabouters, de twee chauffeurs eenzaam met het probleem achterlatend. Het was dan ook niet verwonderlijk dat er een week na onze reis ene Steef een artikel postte in het Reformatorisch Dagblad waarin hij zijn zorg uitte over de destructieve invloed van de seculiere moraal en het onderwijssysteem in Zweden.

De dagvoorzitter had er een hele kluif aan iedereen weer in het gareel te krijgen, zodat we ons in het koninklijk paleis tenminste weer zouden gedragen. Het lukte ons bij culturele uitjes trouwens steeds weer om met studentenkorting binnen te komen. Alleen een van de zeerovers werd niet op zijn woord geloofd toen bleek dat hij zijn Driestar studentenpas was vergeten. Hierdoor hadden we meteen twee euro te kort op de begroting.

Onze reisagent werd bijna gearresteerd toen hij de kroonjuwelen fotografeerde. Hij liet zich alleen maar inspireren voor de vraag in hoeverre bijzondere hoofddeksels van de bediening in zijn bedrijfsrestaurant zou kunnen bijdragen aan het welbevinden van de restaurantbezoekers.

Hij ging die middag nog een keer over de schreef door op het schoolplein kinderen te fotograferen. Deze illegale fotograaf die de betekenis van het Zweedse woord Stopit niet kende, banjerde meteen daarna de school binnen om de directie daar te bevragen op het eigenaarschap van leerlingen.

Eenmaal terug bij ons verblijf, was er opnieuw consternatie over het samen een kamer delen. Vooral de mannen weigerden opeens de consequenties van het goedkoop leven te aanvaarden. Gelukkig werd er door het hotelmanagement een passende oplossing geboden, al was mij niet helemaal duidelijk wat die oplossing precies was.  De meeste vrouwen hadden vanuit het besef dat hun school dergelijk gedrag beslist niet zou tolereren uit voorzorg al een één persoonskamer geboekt.

Geïnspireerd door het Kunstkapskolan schoolbezoek van de vorige dag besloot één van de dames ook het heft in eigen handen te nemen. Via een slimme smoes troggelde zijn van een hopeloze vrouw de autosleutels af om zelf achter het stuur plaats te kunnen nemen. De ontsnapping uit de parkeergarage mislukte jammerlijk omdat onze chauffeurs de heleboel hadden klemgezet.

Om de boel nog even extra op stang te jagen, parkeerde één van hen daarna in de duurste garage van Stockholm, waardoor de ander zich genoodzaakt zag nog langer rondjes te rijden op zoek naar een goedkoper alternatief om de begroting enigszins in balans te houden.  De rest was toen natuurlijk allang weer vertrokken om de houten keet, die als vervanging voor de historische markthal, was neergezet, te bewonderen jaja.

Op donderdag was ons tweede bezoek aan een Kunskapskolan van die week. Omdat de directeur al was ingeseind door zijn collega’s dat er een paar zeer kritische bezoekers tussen zaten, deed hij extra zijn best. Eerst werden we verblind door het schitterende uitzicht op de Zweedse archipel. Vervolgens werden we mee genomen naar een observatieruimte om onze blik wat te verruimen. We vergaapten ons aan een immense telescoop. Helaas konden we geen sterren zien omdat het om 11.00 uur ‘s morgens nog licht is in Zweden.

Tja en dan die tips en tops als evaluatiemomentje elke avond. Het bijzondere van deze werkvorm was dat je wel tops mocht noemen en aan individuen complimenten geven, maar daarentegen alleen tips mocht noemen maar geen individuele tikken  mocht uitdelen. De enige die volop tikkies kreeg, was de penningmeester die dan ook elke avond snotterend bij het haardvuur te vinden was. Omdat de alcohol schrikbarend duur was, is dit verder gelukkig zonder gevolgen gebleven.

Wie zich niks aan trok van die hoge alcoholprijzen, was onze eigen tante Pastellia.  Zij verontruste de hele groep toen zij op donderdagavond voor de tweede keer die week een glas rode wijn bestelde. Dat dit drankgelag haar hersencellen danig heeft aangetast bleek wel uit het feit dat ze na de reis nog €8,00 extra overmaakte voor het glas wijn dat gratis was verstrekt door de KLM tijdens de terugreis. Dit bedrag is overgemaakt naar de Anonieme Alcoholisten omdat op kamer 356 ook nog lege flessen zijn terug gevonden.

Tegen het einde van de week was iedereen die busjes zo zat dat we de dagvoorzitter smeekten of we met de pont naar de stad mochten. Hij ging overstag.  Toen hadden de chauffeurs beiden nog maar één passagier want twee reisgenoten misten de boot. Die hadden de conclusie nog niet af. Ze misten ook bijna het vliegtuig, want ‘s avonds was die conclusie nog steeds niet af.

Onze fotograaf viel bijna tussen wal en schip. Hij stond weer ergens illegaal te fotograferen en had niet door dat de boot al weg voer. Omdat de schipper medelijden had, zijn we even teruggevaren.

Die laatste middag in de stad, hadden de niet vegetariërs onder ons nog even een reflectiemomentje in Skansen waar ze oog in oog stonden met een rendier. Rendieren keken ons aan met ogen die vroegen wat zij misdaan hadden? Onschuldige rendieren én Pepijn, vroegen de groep om barmhartig te zijn. Helaas konden we er niet te lang bij stilstaan, want om 14.00 uur begon de zeeleeuwenshow. Toen ze daar met vis begonnen te smijten, had iedereen het wel gehad en zijn we richting het vliegveld gereden.

Eén vloog trouwens niet mee met ons terug.  Die had een andere vlucht geboekt omdat hij dacht dat hij dan wel mocht roken.

Eenmaal terug op Schiphol, waren we allemaal jaloers op degene die als enige van de groep weer welkom thuis was. Drie van de dames werden opnieuw met een busje afgevoerd.

Zo eindigde onze reis waarin we veel geleerd hebben over eigenaarschap in het Zweedse onderwijs.